Wat doet het met je, als meedoen voor jou als kind niet vanzelfsprekend is. Als armoede mogelijkheden in de weg staat. Als het lastig is daardoor jouw talenten te ontplooien. GroenLinks-raadslid Edwin Burgman schrijft er uit eigen ervaring over in de rubriek Raadspraat van weekblad De Brug. ,,Wij willen dat kinderen en jongeren in armoede zo goed mogelijk kansen krijgen om mee te doen.''

Waar loop je tegenaan als je elke maand krap bij kas zit? Wat gaat er in je om als je moet kiezen tussen eten of nieuwe schoenen voor je kinderen? Als financieel woordvoerder kan ik daarover meepraten, en vooral kan ik dat vanuit mijn eigen ervaringen. Ik ben opgegroeid in armoede. We leefden van de bijstand en ik weet uit die tijd maar al te goed dat in zo’n situatie elk dubbeltje wordt omgedraaid.

We hadden niet veel. Ook achteraf vind ik, dat ik een gelukkige jeugd heb gehad, maar mijn leven was wel degelijk anders dan dat van anderen. Meedoen aan bijzondere dingen of lid zijn van een vereniging was voor mij niet vanzelfsprekend. Als kind ben je je daar heel bewust van. Zij wel, wij niet. Ik heb veel herinneringen daaraan, met gevoelens als schaamte, jaloezie en verdriet.

Als mijn fiets kapot was, duurde het soms weken voordat hij gerepareerd was en dan moest ik maar lopen naar school. Van andere kinderen kwamen er dan vragen. Uit schaamte verzon ik iets. Op vakantie gingen we niet en om mee te kunnen op schoolreisje was het thuis voortdurend een strijd om weer een knaak los te peuteren om af te lossen aan je leraar.

Als het geld echt op was, aten we aardappelpuree met knakworst. Dan wist je gelijk hoe het ervoor stond.

Meedoen was voor mij niet vanzelfsprekend en hing vaak af van ‘extra’s’. Zo kregen we jaarlijks een kerstpakket van de kerk en ja, daar zat ook altijd wat geld in. En er waren soms ook potjes bij de gemeente. Die ’extra’s’ hadden we hard nodig om mee te kunnen doen. Er is ook niks ‘extra’s’ aan. Ze waren eigenlijk bittere noodzaak. Zo kijk ik ook naar de armoederegelingen van de gemeente. Het zijn noodzakelijke regelingen die ervoor moeten zorgen dat iedereen mee kan doen in de samenleving.

Vanavond bespreekt de commissie Inwoners ideeën om die regelingen te veranderen. Dat gebeurt, omdat de gemeente zelf een geldprobleem heeft. Ook voor de gemeente geldt: wat er niet is, kun je niet uitgeven. De vraag is dan, of we met minder geld toch minstens even goede regelingen kunnen maken.

De ideeën - ‘scenario’s’ - raken aan de mogelijkheden voor inwoners met een laag inkomen om mee te doen in onze samenleving. Dat vraagt om heel veel zorgvuldigheid. Ik ben me vanuit mijn eigen jeugd heel bewust van het effect van die besluiten. Armoede heeft mij gevormd en het heeft bijgedragen aan diverse keuzes in mijn leven zowel positief als negatief.

Als je opgroeit in armoede is het lastig om al je talenten te ontplooien. De diverse regelingen en de lokale ondersteuning droegen er in ieder geval aan bij dat ik als kind soms mee kon doen en dat heeft positief bijgedragen aan mijn ontwikkeling.

Nieke Jansen is vanavond tijdens de vergadering onze woordvoerder. GroenLinks wil voorkomen dat inwoners langs de zijlijn komen te staan of tussen wal en schip belanden. Wij willen dat kinderen en jongeren in armoede zo goed mogelijk kansen krijgen om mee te doen. En we willen dat regelingen helpen om uit de schulden te blijven of om daar weer uit te komen. Langs die meetlat zullen we de ideeën beoordelen. Kampen armoedevrij, daar willen we naartoe.

- Edwin Burgman -